هنگامی که اولین فرزند یک خانواده متولد میشود ، بدون استثنا همه خوشحال میشوند. به خصوص مادر که پس از طی کردن یک دوران سخت ۹ ماهه کودکش را در آغوش میگیرد .اما ممکن است پس از گذشت مدتی فکرهای مختلف و گوناگون ذهن پدر و مادرها را مشغول کند . یکی از این نگرانی ها دغدغه ی بارداری مجدد و تولد فرزند دوم میباشد (البته اگر تصمیم به داشتن فرزندي ديگر داشته باشند) و اینجاست که موضوع فاصله ی سنی بین کودک اول و دوم بسیار مهم و با ارزش میشود.
يك مادر ۳۴ ساله ميگويد : ما ۳ فرزند داریم كه فاصله سنی آنها از هم ۱۹ ماه است. وقتي آنها كوچك بودند زندگي ما به يك جهنم واقعي تبديل شده بود. فکر کنید که داشتن سه فرزند آن هم با فاصله كم و با نيازهاي تقريبا مشترك چه بلايي بر سر زندگی آدم ميآورد؟ اما حالا كه آنها بزرگتر شدهاند اوضاع خيلي بهتر شده است. چون آنها تنها نيستند و حسابي با هم بازي می کنند. اشکال اين ماجرا كاملا مشخص است. پدر و مادر هر دو از شدت خستگي جسمي و روحي تاب و تحمل زندگی را ندارند و دچار فرسایش بدنی و ذهنی خواهند شد . زمانی که فاصله سني بچهها از هم كم باشد پدر و مادر حداقل براي يكي دو سال اول به شدت خستهاند.
در زندگی امروز از نظر علمي عدم فاصله گذاري مناسب بين فرزندان مردود شده است. مثلا همزمان با شير دادن به يك فرزند، بدن مادر بايد به فرزند ديگر هم كه در رحم در حال رشد است، مواد غذايي برساند كه در بسياري موارد اين كار به ضرر هر سه نفر تمام ميشود. ضمنا مادر بارداري كه با تهوع و علايم اوليه بارداري دست به گريبان است ، به علت مراقبت از فرزندش كه هنوز كوچك است، خواب درست و كافي هم ندارد و واضح است که نميتواند از خود و کودکش به خوبی مراقبت کند . در این میان دیگر تکلیف جنین در حال رشد هم مشخص است ! حال در نظر بگیرید که در اواخر بارداري كه مادر سنگين ميشود، كودك اول انتظار دارد كه از طرف مادر در آغوش گرفته شود و مادر او را راه ببرد و اين مسئله براي مادر موضوعی عذاب آور و سخت و تقریبا غير ممكن است. شايد به دلیل همين مشكلات، بسياري از خانوادهها تصميم ميگيرند كه فاصله بين فرزندانشان بيشتر باشد . بعضيها صبر ميكنند تا فرزند اول كاملا مستقل شده و از پس کارهای روزمره ی خود بر بیاید يعني خودش غذا بخورد، دستشويي برود یا لباس بپوشد و بعد به فرزند دوم فكر می كنند. بعضيها هم معتقدند که بهتر است بچه اول به مدرسه برود و چند سال هم بعد از آن صبر كنند تا او از پس مشكلات مدرسه برآمده و سپس بچه دار شوند . شايد جالب باشد كه بدانيد فاصلهگذاري بيش از حد بين فرزندان هم خودش دردسرهايي دارد كه می بایست به آنها هم توجه اساسی داشت
فاصله نه کم و نه زیاد
جديدترين مطالعات نشان دادهاند فاصله خيلي كم و يا خيلي زياد بين فرزندان میتواند باعث بروز مشكلاتي در دومين كودك شده و احتمال اين خطرها بسيار زياد ميشود .اين مطالعه كه در مجله ی انجمن پزشكي آمريكا به چاپ رسيده، توسط محققان برجسته دانشگاه كلمبيا انجام شده است. آنها معتقدند اگر فاصله میان کودکان كمتر از ۱۸ ماه و يا بيشتر از ۵۹ ماه باشد، احتمال بروز این مشكلات براي فرزند دوم بیشتر است. در تحقيق ديگری كه در مجله پزشكي انگليس چاپ شده است، گفته شده است که فاصله كم بين بارداريها خطر مرگ نوزاد را بيشتر ميكند. اين محققان به پروتئيني كه تنظيم كننده زايمان است اشاره كردهاند و وقتي فاصله بین بارداريها كم باشد امكان برقرار کردن توارن اين پروتئين وجود ندارد و در نتيجه خطر مرگ، جنين را تهديد ميكند .
نتیجه میگیریم که ایجاد فاصله ی مناسب بین دو بارداری بسیار پر اهمیت است و با توجه به همه ی اين نكات و همچنین اهمیت موضوعات این چنینی برای آتلیه تخصصی کودک،نوزاد و بارداری هیمن ، و طی تحقیقات دانشمندان مختلف اين فاصله نبايد كمتر از ۱۸ ماه (البته بعضيها حداقل ۱۸ تا ۲۳ ماه را توصيه ميكنند) و يا بيشتر از ۵ سال باشد چون در هر دو حالت، امكان بروز مشكلاتي براي كودكان و والدين وجود دارد.
آتلیه هیمن آمادگی خدمت رسانی در زمینه عکاسی تخصصی کودک٬ نوزاد و بارداری را به خانواده های محترم در شمال تهران٬ شمال شرق تهران٬ پاسداران٬ شهید عراقی٬ فرمانیه… دارد .جهت کسب اطلاعات بیشتر با شماره های ۰۹۱۲۳۱۵۴۳۰۱ و ۲۲۵۰۰۷۴۶ تماس حاصل فرمایید و یا از طریق اینستاگرام٬ تلگرام٬ فیسبوک با ما در ارتباط باشید.